kontrakt terminowy (ang. futures)

umowa pomiędzy dwoma stronami, z których jedna zobowiązuje się do kupna, a druga do sprzedaży w ściśle określonym przyszłym terminie (dniu wygaśnięcia) i po ściśle określonej w momencie zawarcia transakcji cenie, określonej ilości ustandaryzowanego instrumentu bazowego lub dokonania równoważnego rozliczenia pieniężnego. Jeden z najbardziej ryzykownych rozwiązań na rynkach finansowych. Instrumentami bazowymi wykorzystywanymi przez kontrahentów są akcje, waluty, indeksy giełdowe, ale mogą to być praktycznie dowolne wyliczalne w transparentny sposób wartości ekonomiczne. Dokonując kupna kontraktu terminowego nabywca otwiera tzw. pozycję długą, co oznacza zobowiązanie się i jednocześnie nabycie prawa do odebrania lub kupna w przyszłości określonej ilości instrumentu bazowego po tzw. cenie terminowej. Sprzedawca w tym kontrakcie, który zajmuje w nim tzw. pozycję krótką nabywa prawo do dostarczenia lub sprzedania umówionej ilości instrumentu, na który kontrakt jest zawarty po ustalonej cenie w określonym czasie w przyszłości. Ich założenia są odmienne: sprzedawca oczekuje, że cena instrumentu bazowego w przyszłości będzie niższa od tej, na którą opiewa kontrakt, a nabywca, że będzie ona wyższa od tej, po której zobowiązał się on kupić ów instrument.