poręczenie według prawa cywilnego (ang. Civil Code warranty)

jedna z form zabezpieczenia kredytu przyjmująca postać umowy, na mocy której poręczyciel zobowiązuje się wobec wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik owego zobowiązania nie wykonał. W ten sposób poręczyciel zostaje obarczony osobistą odpowiedzialnością za dług, co oznacza, że odpowiada całym swoim majątkiem. Poręczenie powinno być złożone na piśmie, inaczej traci swoją ważność. Powinno również wskazywać jednoznacznie: osobę, za którą udzielono poręczenia; określony kredyt, którego dotyczy; bank, na rzecz którego udzielono tego poręczenia. Może ono być udzielone zarówno przez osoby prawne, jak i fizyczne a także obejmować całość lub tylko część zobowiązania dłużnika. Jeśli w umowie nie jest zapisane inaczej, to poręczyciel jest za dług odpowiedzialny jako współdłużnik solidarny. Poręczenie może mieć charakter terminowy (będąc nieodwołalnym) lub bezterminowe.